De basis van het arrangeren is het schrijven van homofone akkoorden. Homofoon wil zeggen dat alle stemmen dezelfde ritmes en dezelfde tekst zingen. In deze oefening ga je eenvoudige vierstemmige akkoorden schrijven voor het nummer Eternal flame van The Bangles. In de opdracht zijn de melodie en de harmonieën al gegeven. Als voorbeeld is een maat van de bas al ingevuld:
Hier is de opdracht als pdf. Het is de bedoeling dat je alt, tenor en bas schrijft, en daarbij de akkoorden strikt homofoon houdt.
In de volgende uitwerking zijn de drie bovenstemmen zoveel mogelijk dicht bij elkaar gehouden, want dat soort liggingen past in de lichte muziek. Verder is geprobeerd de harmonieën te laten aansluiten bij het lyrische karakter van het nummer:
- Maat 1: de bas loopt omlaag. Dit geeft een tegenbeweging ten opzicht van de melodie, en dat klinkt verzorgd.
- Maat 2: in deze harmonie past naast de none die in de melodie ligt ook een majeur septiem. Maar omdat we maar vier stemmen hebben, lukt het niet om de kwint én de majeur septiem te laten klinken. Daarom is er voor gekozen om de alt eerst de kwint te laten zingen en dan te laten springen naar de majeur septiem.
- Maat 2: de noten op “tel me” liggen laag voor de sopraan. Door de alt mee te laten zingen met de sopraan worden deze noten niet te zacht. De tenor zingt in tertsen mee onder de vrouwenstemmen.
- Maat 3: nu is er wel voor gekozen om de bas omhoog te laten springen naar de g, zodat de basstem afwisselend blijft en ook wat hogere noten aan bod komen.
- Maat 3: de melodie zingt een syncope op “burn-” en de drie onderstemmen zingen dus ook een syncope. De tenor en bas gaan op de syncope al naar het akkoord dat op maat 4 staat geschreven.
- Maat 4: in de harmonieën op “-der-stand” klinkt een duidelijke kwintparallel. Dat klinkt niet heel fraai, maar de parallel is in dit geval moeilijk te voorkomen en gelukkig gaat het maar om korte doorgaande noten.
- Maat 6: de tenor beweegt in tertsen (of preciezer gezegd, in sexten) met de melodie. Zo’n parallel geeft een mooi, vloeiend karakter aan de noten. In de alt is niet dezelfde beweging geschreven, omdat drie stemmen die parallel bewegen jazzy gaan klinken, en dat is niet het karakter dat we zoeken.
- Maat 7: in mijn beleving heeft het
F
-akkoord een toevoeging nodig om interessant genoeg te klinken. Maar zowel een ligging met een none als een ligging met een majeur septiem vond ik te ‘rechtdoor’ klinken. Daarom heb ik er voor gekozen om de tenor te laten bewegen van de none naar de majeur septiem. - Maat 8-9: de bas begint op een lage c en springt daarna een octaaf omhoog, zodat die stem ook toekomt aan het zingen van hogere noten.
Het arrangement klinkt op de computer als volgt: