Een goede oefening voor een beginnende arrangeur is om een homofone begeleiding te schrijven bij een melodie. In deze opdracht gaan we vierstemmige homofone begeleiding schrijven bij een gedeelte van Say something van Justin Timberlake.
Hier zijn de noten van de opdracht:
In eerste instantie noteren we lange akkoorden voor het koor. De lage g vinden we voor de basstem aan de lage kant om mee te beginnen, dus we kiezen voor de hoge g. Daarboven stapelen we de noten van het akkoord zou nauw mogelijk, want anders komen de vrouwenstemmen te hoog uit. In de harmonische overgangen laten we de drie bovenstemmen zoveel mogelijk liggen. De e in de vierde maat is de meest verrassende noot van dit akkoordenschema. Daarom leggen we op die plek de e in de sopraan en niet de g.
We laten de zangers ademen op de derde tel en het akkoord nogmaals inzetten op vier. Op dit manier komt er al iets van beweging in de begeleiding:
De liggingen van harmonieën klinken mooi op deze manier. De akkoorden klinken boeiend in combinatie met de melodie, omdat de bovenste noten van de niet dezelfde noten zijn als in de melodie. De begeleiding heeft nu echter nog te weinig energie. De opname van Justin Timberlake is soulful en catchy, en dat missen we nog. Een opvallend ritmisch figuur in het origineel zijn de accenten vlak voor de tweede tel. Daarom verzinnen we het volgende figuur:
Op deze manier is het ritme veel pakkender dan onze eerste schets. Dus we zij op de goede weg. Er moeten echter nog een paar zaken geregeld worden. Het ritme kan nog iets puntiger, Dus we moeten ergens nog rusten schrijven. Dan hebben we in één moeite door de ademplekken voor de zangers geregeld. Daarnaast willen we op de vierde tel nog wat meer activiteit hebben. Verderwillen we, om het ritme voor de zangers niet monotoon te maken, na vier maten een variatie in het ritme. We kiezen voor een groovy eenstemmig loopje. Ten slotte voegen we tekst toe. We komen nu uit op de volgende versie:
