Real Book en New Real Book

Als docent arrangeren kom ik regelmatig studenten tegen die beweren dat een bepaalde manier van akkoorden noteren fout is. Blijkbaar hebben ze één methode van noteren aangereikt gekregen en denken ze dat die de enige juiste is. Dat is erg jammer. De docent had hen moeten leren dat verschillende musici akkoordsymbolen op verschillen manieren gebruiken.

Een goede manier om dat te illustreren is om een aantal bekende boeken met akkoordenschema’s naast elkaar te leggen. Laten we The Real Book en The New Real Book eens vergelijken, twee zeer bekende collecties, gebruikt door eindeloos veel muzikanten. In The Real Book ziet het eerste gedeelte van Misty er als volgt uit:
realbook

En hier is de versie in The New Real Book:
newrealbook

Zoals je kunt zien staan er andere akkoorden in beide bundels. In The New Real Book zijn de harmonieën iets ingewikkelder. Maar dat is hier nu even niet van belang. We zijn geïnteresseerd in de conventies die er gebruikt worden in de notatie van akkoorden. Er zijn verrassend veel verschillen tussen de twee versies:

  • The Real Book noteert mineurakkoorden met een streepje (F_7) en The New Real Book met mi (FMI7).
  • The Real Book noteert de majeur septiem met maj (E@maj7) en The New Real Book met ma7 (E@ma7).
  • The Real Book gebruik superscript alleen voor toevoegingen, maar The New Real Book plaatst de mol voor de grondtoon van de akkoorden ook hoog. Dus, in het ene boek staat B@7 en het andere B&7. Dat laatste is overigens erg verwarrend, want de mol lijkt nu te horen bij de septiem en plaats van bij de grondtoon.
  • Opvallend is ook dat The New Real Book alle toevoegingen met hoofdletters noteert (iets wat je nauwelijks in andere publicaties tegenkomt).

Als er zulke grote verschillen zijn tussen deze twee populaire boeken, kun je wel stellen dat standaardisatie van akkoordsymbolen nog een lange weg te gaan is.