Zangers uit de lichte muziek nemen noten vaak ‘van onderen’. Dat wil zeggen dat ze niet meteen de echte toonhoogte zingen, maar er van onderen naar toe glijden. In de jazz wordt dit scooping genoemd (scoop is Engels voor schep).
Sommige zangers maken grote scoops, andere zangers maken kleine scoops. Frank Sinatra bijvoorbeeld maakt grote scoops en Ella Fitzgerald maakt kleine scoops. Maar alle zangers maken gebruik van deze techniek. Zonder de scoops zou de jazz doods klinken.
Scoops in koren
Veel dirigenten zijn huiverig om scoops te verlangen van hun zangers, omdat ze verwachten dat het koor rommelig gaat klinken en gaat zakken. Toch hoef je daar als dirigent niet bang voor te zijn. Zangers zijn prima in staat om op dezelfde manier een scoop te maken. Zakken gebeurt niet als de zangers een goede voorstelling hebben van de toonsoort waar ze in zingen.
Notatie
Is het nodig om scoops te noteren? Ja en nee. Het maken van scoops hoort bij het idioom. Als de zangers thuis zijn in de lichte muziek maken ze de scoops vanzelf. Maar het kan natuurlijk dat je als arrangeur een scoop expliciet wilt aangeven. Dit kan je dan doen met een schuine streep boven de noot of een schuine streep links van de noot naar de noot toe: