Bij De Haske is zojuist mijn derde boek verschenen, Van blad zingen. Het is een methode die je helpt om tonen te treffen, met veel oefeningen, maar ook met kleine stukjes theorie die je daarbij helpen. Meer informatie over het boek kun je vinden op www.vanbladzingen.nl.
Te bestellen bij Music Shop Europe, bestelnummer HU 4334-401, ISBN 978-90-431-3542-9, 80 blz., € 14,95.
Vorige week is mijn nieuwe boek uitgekomen. Het heet Een en al oor, en er staan oefeningen in om de zangers in je koor of in je vocal group naar elkaar te leren luisteren. Ik heb voor dit boek (en mijn vorige boek Meerstemmig inzingen) een website gemaakt. Daar kan je veel meer informatie vinden. Ga daarvoor naar www.inzingen.nl.
Hier is een poppy inzingoefening in 6/8, die als canon gezongen kan worden:
Het sterretje geeft aan wanneer de tweede stem in moet vallen.
Bij het inzingen met mijn koren gebruik ik de laatste tijd vaak arpeggio’s. Pittig om te zingen, maar heel leerzaam. Hier is een voorbeeld van zo’n arpeggio-oefening. In dit geval gaat het om een arpeggio dat eerst van onder naar boven wordt gezongen, en daarna van boven naar onder:
In eerdere berichten heb ik laten zien dat van blad zingen het beste gaat als je de noten relateert aan de toonsoort. Voordelen van die methode zijn dat je je minder snel vergist, dat je grote sprongen ook leert treffen, en dat je beter op toon blijft.
Toch zijn er ook momenten waarop je gewoon intervallen moet ‘prikken’, los van de contekst waarin ze staan. Bijvoorbeeld als er alteraties in een melodie staan of als de toonsoort onduidelijk is.
Eerder in dit blog kwam de solfège te sprake. Solfège is het vertalen van noten op papier naar klank. Ook het omgekeerde is voor een dirigent belangrijk; het analyseren van klinkende melodieën en harmonieën. Oftewel, het benoemen en uitschrijven van muziek op je gehoor.
Onder gehoortraining kan het volgende vallen:
Een goede dirigent is in staat om toonsoorten af te leiden van de stemvork. Hoe kan je dat het beste doen? Vanuit de a van de stemvork wil je het liefst zo snel mogelijk springen naar de grondtoon. Maar niet elk interval is even gemakkelijk te treffen. Een stijgende secunde of stijgende kwart is nog wel te doen. Maar een sext treffen of een tritonus, dat is andere koek.
Over sommige toonsoorten kunnen we kort zijn. De toonsoort A (of het nu groot of klein is) is gemakkelijk af te leiden. De grondtoon is de a van de stemvork, het is een kwestie van het zingen van de juist toonladder op a.
In een eerder blogbericht kwam de solfège al ter sprake. Ik beargumenteerde daar dat van blad zingen het beste te leren is door alle noten van de toonladder cijfers te geven en door alle noten te relateren aan de grondtoon.
Het bericht eindigde met de volgende twee korte oefeningen:
Voor koorzangers is het fijn om goed van blad te kunnen zingen. Veel zangers beheersen het een beetje, maar de meesten blijven steken als de sprongen in de melodie groter worden dan een terts.
Als je echt goed van blad wil leren zingen, dien je een gevoel te ontwikkelen voor de verschillende tonen van de toonladder. Elke toon heeft namelijk zijn eigen specifieke eigenschappen en associaties, en die helpen bij het treffen van tonen.
De grondtoon bijvoorbeeld is de toon waarop de meeste melodieën eindigen, en het is de toon die het meest ‘stabiel’ voelt. [..]