De meeste muzikanten noteren een mineurakkoord met een m. Ze schrijven dus DM
en GM7
. Maar sommige muzikanten gebruiken in plaats daarvan min. En in sommige boeken – zoals in de veelgebruikte New Real Book – wordt mi gebruikt.
Het is interessant om te weten hoe de voorkeuren voor het noteren van mineurakkoorden zijn verdeeld. Om daar achter te komen, heb ik een klein Google-onderzoekje gedaan.
Afkorting voor mineur Meer lezen »
Neem het akkoord met de volgende tonen: c - e - g - bes - es. (Je komt deze samenklank ook tegen met een dis in plaats van een es.) Hoe noteer je die samenklank in akkoordsymbolen? In de VS schrijven de meeste muzikanten C7>9
. In Nederland schrijft men veelal C7<10
. En het schijnt dat die laatste schrijfwijze in de vroege jaren van de jazz ook in de VS gebruikt werd.
Hoe kunnen we kiezen tussen deze twee mogelijkheden? Er is voor zowel C7>9
als C7<10
iets te zeggen.
Kruis negen of mol tien Meer lezen »
Toen ik achttien was en net piano leerde spelen, kreeg ik advies van mijn enigszins excentrieke oom, die een fanatiek amateurmusicus was. Hij zei me dat ik mineurakkoorden moest schrijven met kleine letters. Ik was onder de indruk van zijn persoonlijkheid en ik volgde zijn advies op. Deze manier van noteren is zeker geen rare gedachte. Het komt overeen met de manier waarop majeur- en mineur- toonsoorten worden genoteerd in de klassieke muziek (met name in sommige Europese landen). Bijvoorbeeld, een vioolconcert staat dan in D-majeur of in d-mineur. En in analyses in trappen wordt deze manier van noteren ook vaak gebruikt.
Mineurakkoorden met kleine letters Meer lezen »
De sus4 is een alteratie, waarbij de terts een secunde omhoog is gegaan naar de kwart. Bijvoorbeeld, in Csus4
is de terts e verhoogd naar f. In de klassieke harmonieleer hoort deze toon omlaag op te lossen naar de terts. En in jazz en pop zal dat ook ook vaak gebeuren. (Hoewel in sommige stijlen de sus4
niet hoeft op te lossen.)
Als docent arrangeren kom ik regelmatig studenten tegen die beweren dat een bepaalde manier van akkoorden noteren fout is. Blijkbaar hebben ze één methode van noteren aangereikt gekregen en denken ze dat die de enige juiste is. Dat is erg jammer. Ze hadden moeten leren dat verschillende musici akkoordsymbolen op verschillen manieren gebruiken.
Een goede manier om dat te illustreren is om een aantal bekende boeken met akkoordenschema’s naast elkaar te leggen. Laten we The Real Book en The New Real Book eens vergelijken, twee zeer bekende collecties, gebruikt door eindeloos veel muzikanten.
Real Book en New Real Book Meer lezen »
Als je in de jazz-muziek een akkoord met een none schrijft, impliceert die een septiem. In C9
bijvoorbeeld zit naast de none een septiem. Deze afspraak bespaart tijd bij het schrijven en lezen van akkoorden, want in de jazz speel je nu eenmaal een negen bijna altijd in combinatie met een zeven. Mocht het ooit nodig zijn om een akkoord te schrijven met een negen, maar zonder een zeven, dan noteer je write Cadd9
. Het bovenstaande wordt onderwezen op conservatoria over de hele wereld en deze kennis vindt je ook in boeken en op Wikipedia.
Je zou dus verwachten dat iedereen het eens is over deze manier van noteren. Maar dat is toch niet zo.
De notatie van none-akkoorden Meer lezen »
In de klassieke contrapunt is het verboden om stemmen te laten bewegen in parallelle kwinten. In hoeverre geldt die regel ook in de lichte muziek? Om hier achter te komen is het waardevol om concrete voorbeelden te onderzoeken. Daarvoor staat in dit bericht een aantal bekende stukjes muziek waarin kwintparallelen voorkomen.
Als je nieuw repertoire zoekt voor je koor, moet je inschatten of het aansluit bij het niveau van je groep. Daarvoor is het praktisch als de moeilijkheidsgraad van arrangementen is aangegeven. Het is gangbaar om daarvoor een schaal te gebruiken van niveau I (eenvoudig) tot V (erg lastig).
In een eerder bericht is geschetst welke eigenschappen de arrangementen van de verschillende niveau’s hebben. Om de indeling nog tastbaarder te maken, staan er in dit bericht voorbeelden van de verschillende niveau’s.
Voorbeelden van niveaus van arrangementen Meer lezen »
Onlangs had ik een workshop arrangeren en daar hebben we gewerkt aan het schrijven van homofone tussenstemmen. Uitgangspunt was het refrein van Killing me softly. De melodie en de basstem had ik uitgeschreven voor de sopraan en bas, en de opdracht was om de alt en de tenor in te vullen:
Schrijven van tussenstemmen Meer lezen »
Als je begint met een arrangement voor koor staat wat mij betreft de toonsoort nog niet vast. Meestal kijk je eerst welke stemgroep de melodie gaat zingen en aan de hand daarvan bepaal je de hoogte van de melodie en daarmee de toonsoort van het arrangement. Klassieke musici staan vaak verbaasd over deze volgorde van werken. Zij ervaren de toonsoort van het stuk als een vast gegeven, als een bewuste keus van de originele artiest. En zij durven daarvan nauwelijks af te wijken.
Toonsoorten van arrangementen Meer lezen »
